Willie Nelson en nieuwe ontwikkelingen

Ik zou bijna vergeten te melden dat we eergisteren in ‘de grote stad’ naar een optreden zijn geweest van Willie Nelson.

Vooraf gingen we naar een Mexicaans restaurant waar we nog niet eerder waren geweest.
En het was denk ik tevens de laatste keer want het was een zware teleurstelling. Qua smaak, qua presentatie, qua aanbod.
Ze denken ook, als we er maar flink veel gesmolten kaas en tortilla chips overheen gooien is het wel goed. Door de dikke kaasdrek was het echt zoeken naar het eigenlijke, en inmiddels zompig geworden gerecht. En dan ook nog champignons uit blik gebruiken in plaats van verse, Jek!
Scott vond het helemaal teleurstellend omdat Mexicaans zijn lievelings eten is en hij ook precies weet hoe het zou moeten smaken.

Maar gelukkig maakte het concert van Willie Nelson alles goed, voor Scott dan.
Ik ben er niet zo’n fan van heb ik ondervonden. Hij schrijft mooie liedjes maar ik hoor diezelfde liedjes liever van andere artiesten.
Hij speelde alle nummers maar half en ook een beetje slordig, vond ik. Wel grappig was dat hij na twee of drie nummers telkens zijn bandana het publiek in gooide en nooit verder kwam dan de eerst rij hahaha.

De show kon me niet echt bekoren maar ik heb echt met verwondering de mensen in het publiek zitten observeren.
Het publiek was deze keer niet een kudde timide Pennsylvanianen maar een bonte verzameling van luidruchtige en redelijk beschonken Texanen met hoeden en geblondeerde vrouwen.
Nee, ze komen niet helemaal uit Texas om Willie Nelson in Williampsort te zien. Ze zijn hier naartoe verhuisd voor hun werk in de gasborings industrie.
Willie Nelson en Texas, die link had ik nog niet gelegd maar het werd me duidelijk toen er achter de band een enorme Texaanse vlag uitrolde.
And the crowd goes wild…

Met de komst van al die gasborings bedrijven en daarmee de komst van Texanen en Mexicanen, is er sprake van een ietwat frissere wind.
Zelfs hier in de muffe uithoeken waar de tijd stil heeft gestaan, voelt het of de klok een seconde is verschoven.

Het groeiend aantal witte pickup trucks, mexicanen en cowboy hoeden dragende mannen bij de Walmart biedt hoop op een ruimer en interessanter aanbod op de groenteafdeling bij de Walmart (al zou het verdwijnen van de Walmart en de komst van meer en kleinere winkels en een Trader Joe’s en een Whole Foods pas echt een verbetering zijn natuurlijk, maar, baby steps)
De Texaanse vrouwen zien er super verzorgd uit en ik hoop dan ook vurig op een verbetering in het aanbod en locatie van kleding winkels, kapsalons, de komst van een nagelstudio en een betere sportschool.
Ik heb gehoord dat er in een naburig dorp een heuse YMCA gaat komen dit jaar, misschien is het maar een fabeltje maar ik hoop dat het waar is!

En met een beetje mazzel krijgen we misschien toch nog een echt Mexicaans restaurant!

Tuin wens

En dit hebben we gisteren allemaal gedaan, zoals je misschien ziet is er eindelijk nieuwe aarde gearriveerd.
Maar man, ligt het aan mij? Of kennen ze hier geen heerlijk rulle zwarte, makkelijk te scheppen aarde zonder stenen en rotsen erin?
Maar we doen het er maar mee.
<a

Ondertussen denk ik weer bij me zelf, dat dit toch echt weer typisch zo’n veel te ambitieus projectje is waar ik al weer snel genoeg van ga krijgen.
Ik ben eigenlijk meer een end-user. Ik wil een tuin die gereed is om planten in te stoppen. En eigenlijk moet die tuin gewoon door de crew van een tuin make-over programma in een dag in elkaar gezet worden. En als ze dan toch bezig zijn kunnen ze ook alle planten erin zetten.
En dan komt het hele dorp helpen en worden wij een dag naar een spa gestuurd.
En dan komen we aan het eind van de dag in een limo weer aan en staat er een grote bus voor de tuin, zodat wij nog niet kunnen zien wat er allemaal gedaan is. En dan roept iedereen: “MOVE THAT BUS!”, en dan moved die bus en dan, EN DAN.. slaken we een kreet van geluk, we zijn zo verrast en kijken onze ogen uit, wat een schitterende tuin, is die echt van ons? WOoooooW! Tranen stromen over mijn wangen, Scott moet ook een traantje wegpinken. Ik wapper mijn tranen droog en probeer zo mooi mogelijk blij huilend te kijken voor de camera. Oh ik ben heeelemaal overwhelmed! Oh its GORGEOUS!
De presentator leidt ons door onze nieuwe tuin. Het is precies zoals het moet zijn en alles staat al helemaal in bloei zelfs en de aarde is gitzwart en zonder rotsen en in de vlindertuin staat een super mooi miniatuur paleisje voor de vlinders met een spa en met de mooiste bloemen en modderbaden. En voor alle planten waarvan ik de wortels gebruik voor consumptie, hebben ze speciale raised beds gebruikt die automatisch gelift worden met rulle aarde waar je de wortels met je pink uit kan trekken. En alle bedden worden automatisch gesproeid en hebben hi-tech organic fertilizer refill aparaten die je niet hoort of ziet.
Dat zou toch mooi zijn allemaal.
Helaas is het net even anders.

Vooruitgang en droom

We werken ons allebei een slag in de rondte maar het resultaat mag er straks zijn.
Niet alleen voor Scott’s bedrijf maar ook voor mijn tuin en workshop project.
We hebben bij een landscape bedrijfje voor een zacht prijsje mooie bakstenen op de kop getikt. Ze hadden een overschot en wij helpen ze er graag vanaf;-). En dan plannen we dit weekend of volgende week een muurtje neer te zetten die mijn tuin van de patio zal scheiden. Het zal me niet verbazen als het wat later dan geplanned zal gebeuren maar gebeuren zal het.
Ik heb nu vrijwel alle interessante wetenswaardigheden over mijn eetbare planten verzameld, nu nog wat ‘les materiaal’ samenstellen en aan de slag met recepten.
Ik heb inmiddels al een heerlijke soep gemaakt van Yellow Dock.
En straks ga ik wat shepherd’s purse blaadjes uit de tuin plukken voor een ander receptje.
Het is nu heerlijk weer dus ik ga ook mijn Ostrich fern bulb die ik gister heb ontvangen, in een pot met aarde planten. Ik heb die maar besteld, want onze varens groeien op het veld waar gesproeid is dus die vermijd ik liever.

Ik had vannacht een grappige droom.
Ik was op het inloopspreekuur van president Obama.
Hij had dus, in mijn droom, een wekelijks spreekuur waar je met een groep burgers met de president om de tafel mag zitten om je problemen te bespreken en dan gaat hij kijken hoe hij je kan helpen. Nou, leuk idee.
Er waren zo’n stuk of tien mensen en ik zat dus ook aan tafel, alleen had ik geen probleem maar wilde ik foto’s laten zien van mijn versie van Michelle Obama’s victory garden (typisch ik).
Ik was dus op een gegeven moment aan de beurt en ik zei, nou ik wil u deze foto’s laten zien maar ik heb verder geen probleem. En toen zei de president, als je geen probleem hebt, dan kun je je misschien even nuttig maken door deze feed back formulieren uit te delen. En toen werd ik gewoon aan het werk gezet! Ik mocht dan wel op mijn feedback formulier de foto’s bijsluiten, dan zou hij ze wel aan Michelle overhandigen. Maar ik kwam daar helemaal niet aan toe, ik was de hele tijd bezig met feedback formulieren uit te delen en in te nemen, mensen in en uit de spreekkamer te escorteren en ook een groep opstandige nazi-achtige individuen tot bedaren te brengen met behulp van bewakers. En daarna werd het een heel circus en was ik op het laatst mijn feedback formulier en foto’s kwijt.
Ik zal de volgende keer maar net doen of ik problemen heb…

Twee awards En getagged!

Van blogvriendinnen Dixiechick en Natasja heb ik deze fantastische award mogen ontvangen. Hartelijk dank! Ik zou deze award eigenlijk aan zeven andere bloggers moeten doorgeven, maar ik geloof dat iedereen aan wie ik hem zou geven, hem al heeft gehad. Ik hou hem deze keer dus lekker voor mezelf;-).

Niet alleen kreeg ik deze mooie award, neen, ik kreeg er ook nog een leuke opdracht bij van Dixie, die mij heeft getagged waarvoor ik vijf persoonlijke vragen moet beantwoorden en twee andere bloggers met deze opdracht mag taggen.

Petra uit N.C. en Bianca, noteer deze vragen maar vast want bij deze tag ik jullie!;-))

Dit zijn de vragen:
1. What were you doing ten years ago?
2. What are five things on your to-do list?
3. What snacks do you enjoy?
4. What are the places you have lived?
5. What would you do if you became a billionaire?

So, here goes:
1. What were you doing ten years ago?
Tien jaar geleden werkte ik samen met mijn vriendje van toen bij een groot spijkerbroeken merk, mijn haar was kort en er kunnen rode strepen in gezeten hebben. Het moet rond deze tijd zijn geweest dat we plannen maakten voor de millennium viering en het werd Euro Disney! Ik kocht laarzen in Parijs en at gepofte kastanjes.
En m’n vriendje werd op de nacht van de eeuwwisseling nog boos op mij omdat hij mij in de menigte in Disneyland uit het oog was verloren terwijl ik gewoon foto’s stond te maken! Nou zeg.

2. What are five things on your to-do list?
1. De badkamer nou eindelijk eens afmaken!
2. Zaai schema en methode in kaart brengen voor mijn eetbare onkruid tuin. (Bijna klaar!)
3. Een tweede schilderijtje maken voor de kerstkaart, ik wacht hiervoor op sneeuw. Ik heb er al een gemaakt, maar dat is een schilderij van ons huis overdag, en ik wil er graag een maken van ons huis ’s avonds, in de sneeuw als we wat lichtjes aan hebben.
4. Hawai’i reis plannen.
5. Een goede music video jukebox online vinden voor het tonen van de Music top 20 op ons Oud en Nieuw feest dit jaar. Op youtube kun je wel een playlist maken maar ik wil geen ‘gebuffer’ op ons feest.
Dus wie nog tips heeft?

3. What snacks do you enjoy?
Alles met chocola, macademia noten, Lemper en Kwelapis (Indonesische hapjes), appelflappen met kaneel en poedersuiker, ronde nasiballen van snackbar de Prins op het Leidseplein, kaassoufles, kipcorns, kroketten… en dat heb ik nu allemaal niet in huis:-((((

4. What are the places you have lived?
Amsterdam, Amsterdam Noord (is beslist anders dan Amsterdam), Heemskerk, Louisville, Amstelveen, Tokyo en Liberty, PA.

5. What would you do if you became a billionaire?
Dit vind ik altijd een leuke vraag want ik geloof dat alles mogelijk is en dus bereid ik me ook op deze mogelijkheid voor.
Ik weet dus ook allang wat ik ga doen.

Als ik eindelijk een billionaire ben, (want dat is zo goed als zeker met een baan als edible wild plant instructeur en herbalist hahaha)
-Dan koop ik extra aandelen en zet wat vast en zorg ik dat ik jaarlijks met een conservatieve rente toch een paar miljoen ‘verdien’, om lekker van te leven.
-Dan koop ik een mooi stukje grond op Hawai’i waar ik een mooi huis op laat bouwen met verschillende vertrekken voor al onze hobbies. Het moet ook vlak bij een bos en een stad zitten.
Het zal jullie misschien niet verbazen dat ik het ontwerp van dit huis al klaar heb liggen.
-Ik zal op Scott’s verzoek ook een huis kopen in Arizona of elders, en misschien ook in Indonesie.
-Dan koop ik een groot vervallen hotel voor Scott, die hij dan kan opknappen en terugbrengen in de oorspronkelijke staat, want dat is een van zijn grootste wensen.
-Ik koop twee Porsches voor Scott, een voor op Hawai’i en een andere voor op het vasteland.
-Ik laat de beste neurologen, acupuncturisten en kruidenartsen en wat er nog meer voor artsen nodig zijn overkomen, die samen full-time aan mijn schoonouders moeten werken.
-Voor mijn ouders koop ik een huis waar ze maar willen.
-Ik doe Scott op vliegles, dat is namelijk ook een grote wens van hem, en dan koop ik een klein vliegtuigje zodat we altijd overal naartoe kunnen vliegen, OF ik koop een hovercraft zoals in die Orbitz reclame, dat lijkt me eigenlijk veel cooler.

-Ik zou natuurlijk nooit van mijn leven meer wat schoonmaken of opruimen, daar heb ik personeel voor.
-Ook heb ik een personal shopper/stylist die voor ons boodschappen doet, en kleren en schoenen koopt.
-En een personal assistant die alle etentjes en feestjes met o.a. Oprah regelt waar we super goed bevriend mee zullen zijn, want die heb ik immers leren kennen toen ze me uitnodigde in haar show.
Daar moet ik overigens wel snel mee zijn want ze stopt volgend jaar en ik heb nog geen idee waarmee ik in die show terecht zou moeten komen..maar dat zien we nog wel.
-En ik heb dan een kapper die elke ochtend mijn haar doet en ’s avonds bij speciale gelegenheden. En die ook goed is met make-up.
-En natuurlijk rijd ik zelf ook niet meer tenzij ik er zin in heb.
-Koken blijf ik wel zelf doen want niemand kookt zo goed als ik (vinden wij), maar ik heb dan wel een assistent die de uien snijdt en tijdens het koken alvast dingen afwast en opruimt want ik gebruik altijd veel spullen.
-Ik zou ook elk jaar een groots Woodstock-achtig muziek festival organiseren in Liberty.
-En mijn geliefde kroeg, de Black & White, die niet meer bestaat, in onze schuur namaken. En tevens een typisch Japanse Karaoke Booth in ons huis bouwen.
-En ik zou samen met Scott een film produceren, Scott heeft al een idee voor een script en voor de hoofdrol heeft hij Vince Vaughn in gedachten. En we zouden af en toe documentaires maken over nader te bepalen onderwerpen.
-Wellicht zouden we een flinke cruise kunnen maken, wat ook op Scott’s verlanglijstje staat.
-En ik zou op huladansen gaan en vooral veel schilderen en met kruiden bezig zijn.

Ik heb er nu al zin in!;)

We hebben onze spullen!

Na een ochtendje studeren ben ik ’s middags met Steve naar de bijenhouders benodigdheden winkel in New York gereden om omze bestelling op te halen. Steve wilde eigenlijk beginnen met twee kolonies maar vanwege de kosten hebben we toch maar besloten om eerst met één te beginnen. Bij aankomst waren al onze spullen er gelukkig wel maar er was wel wat mis gegaan met de bestelling bijen. Ik had een pakket besteld met drie pond Italiaanse bijen (10000-12000 stuks) en een koningin die we op twee mei daar zouden ophalen, maar die order hadden ze niet vastgehouden. De reden was, zeiden ze, omdat ik geen aanbetaling had gedaan. Ik was er niet van op de hoogte dat dat moest anders had ik dat uiteraard gedaan. Het staat niet op de website en ze hebben me dat ook niet verteld toen ik ze bestelde! Respons:”..eh sorry…” Ik heb toen gelijk een andere bijenhouders benodigdheden winkel in Pennsylvania gebeld om te kijken of ik ze daar nog kon bestellen want als we geen bijen kunnen krijgen heeft het weinig zin om alles aan te schaffen.
Gelukkig heb ik bij die andere winkel nog bijen kunnen bestellen, al zijn die bijna $15 duurder en komen ze weer een week later (!) en ik vind mei al zo laat.
Nou vond ik dit wel een goede reden om ons een discount te geven, maar dat mochten ze niet doen “..eh sorry…”. Lekker vlot.
Maar wat doe je eraan. We kregen wel een gratis bijen magazine mee voor de aardigheid, dat is dan toch ook wel weer leuk.

Ook moesten we natuurlijk onze pakken en handschoenen passen. Handschoenen maat small waren voor mij niet klein genoeg, dus ik moest ‘child’ size handschoenen.
En dit is nou mijn outfit:

Is ‘ie niet geweldig?

Op de terugweg zei Steve dat we alvast een goede naam voor ons bedrijf moeten verzinnen. Want, net als ik, heeft hij in gedachten al een succesvol bijen bedrijf. We hebben gigantische velden vol bijenkorven en de lucht erboven is grijs van de bijen. Het zijn de gezondste bijen nationwide, we produceren de beste kwaliteit koninginnen die over de hele wereld bij ons worden besteld met een wachttijd van drie jaar (hahaha). Busladingen toeristen vanuit de hele wereld kopen wekelijks onze souvenir shop leeg, De honing, kaarzen, en soap-on-a-ropes zijn niet aan te slepen.
Jaja, we zien het helemaal zitten.

Eerst maar eens zien hoe we het doen met één kolonie.

Als het morgen mooi weer is gaan we buiten onder het genot van een paar biertjes lekker alle supers(bakken) en frames in elkaar zetten.

Een visioen

Gisternacht droomde ik dat het hier stikte van de mensen en verkeer. Jong en oud, hele gezinnen met kinderen. Er kwamen bussen langs en er was een grote overdekte bushalte tegenover ons huis. De deur naar de keuken was nu de ingang van een mega grote supermarkt geworden en ik was de supermarkt manager. En even verderop stond een grote pepermunt fabriek waar toeristen uit de hele wereld op af kwamen. Het rook ook naar pepermunt. Echt te gek joh!
Tijdens het eten bij Scott zijn ouders vandaag, met Gwen en Steve, vertelde ik mijn droom. Maar echt gek vonden ze het niet. Er is vraag naar een betere supermarkt en als we ook drank kunnen verkopen zouden we het goed doen.
Vroeger, zo rond de jaren vijftig, was Liberty een van de grotere steden in de county(een gemeente). Er was veel bedrijvigheid, er waren bijvoorbeeld hotels, leerbewerkers, houthandelaren en veel melkvee houders. Nu zijn er nog maar een paar boeren, een paar houthandelaren en verder wat kleine restaurants met slecht eten.
Hoe trek je meer mensen naar een gehucht als Liberty? Scott stelde voor om een nederlandse molen neer te zetten en mij daarin neer te zetten in klederdracht. Maar ik weet niet hoor, op een of andere manier past dat niet bij me…
Wat wel redelijk in deze omgeving zou kunnen passen is een authentieke Indianen hut. De Indianen die hier vroeger leefden, woonden niet in tipi’s maar in houten hutten.
Maar wat doe je er verder dan mee he?
Voorlopig berust ik in het feit dat we hier zijn. Maar zou het niet leuk zijn als ik de omgeving zou kunnen veranderen in iets wat meer lijkt op dit?: