Ik ben er nog hoor

Soms is het zo druk dat je zelfs geen tijd meer hebt om te bloggen.
Lang verhaal kort: tornado-zelf geen last van gehad behalve omgewaaide tomaten plantjes die net een uur in de grond zaten en het deksel van de composter die is weggewaaid en nog steeds zoek, workshop afzeggingen vanwege tornado-heel vervelend, workshop verschoven, reporter van de krant voor deelname workshop en interview met foto’s-da’s toch leuk niet, Scott’s bedrijf-spannend, website-veel werk, experimenteren met recepten-zenuwslopend vooral als je de avond voor de workshop nog bezig bent om het te perfectioneren, organiseren, naar de kapper-en maar hopen dat ie het deze keer begrijpt, geen tijd voor sportschool-aiaiai, tuin-gebed zonder end, huis schoonhouden-enkel nog tijd voor het minimale, familie picnic-verplicht key lime pie maken, en nog een hoop kleinigheden not worth mentioning.

Ik zou vorige week een workshop hebben en had daarvoor een redelijk aantal mensen. Het was precies de tijd dat iedereen aan het tuinieren gaat dus ik had iets minder aanmeldingen dan ik had gehoopt, dat was niet slim van mijn kant dus volgend jaar plan ik het een week ervoor of erna. Maar goed, het was nog te doen. Alleen belde een dame een paar dagen ervoor af, omdat ze haar schoonheids salon op stel en sprong moest verhuizen omdat haar huisbaas de huur gigantisch had verhoogd. En zij zou met een vriendin komen, daar ga je al: min 2.
Een dag later was er de tornado, waardoor de meeste mensen in onze omgeving maar vooral ook in omliggende dorpen enorme schade hebben opgelopen. Sommige mensen zaten vier dagen zonder stroom. Er waren ontzettend veel bomen omgewaaid en op huizen en autos terecht gekomen. Hoeveel ongevallen er waren weet ik niet.
De overige mensen die aan de workshop zouden deelnemen moesten hierom afzeggen en dat gebeurde op zaterdag morgen, toen alles al klaar stond. Drie ervan gaven direct aan dat als ik het naar de volgende week zou verschuiven, ze van de partij zouden zijn. Dat zou me weinig tijd geven om de workshop te promoten en voldoende aanmeldingen te krijgen. Maar ik dacht, ik waag het erop, ik stuur weer een mailtje uit, en in het ergste geval kon ik nog familie uitnodigen als fillers ;-). Want om nou een hele maand te wachten tot de volgende workshop is zonde van alle voorbereidingen en het staat ook niet goed op mijn website.
Omdat alles al klaar stond besloot ik om neefjes en nichtjes uit te nodigen voor het maken van de quiche en een in scene gezet mini workshopje om foto’s van te nemen. Daar gingen we eerst gezichts uitdrukkingen voor oefenen. Zo grappig! We deden: geinteresseerd, verbaasd en geintrigeerd. Het was ook meer voor de leuk, het was zo’n mooie dag en die kinderen wilden gewoon lekker spelen dus we hielden het kort.
In mijn haast om reklame te maken had ik de krant in Williamsport gemaild om te kijken of mijn workshop in de outdoors evenementen rubriek geplaatst kon worden. Ik kreeg daarop gelijk antwoord dat ze me konden plaatsen maar ook of ik interesse had in een interview over dit onderwerp want daar waren ze al een tijdje naar op zoek. Zodoende nodigde ik haar uit voor de workshop. Dat is 3 oorspronkelijke aanmeldingen plus 1 gratis. Schoonmoeder komt altijd mee (plus 1 en gratis) en de buren die ik toevallig sprak meldden zich op de valreep ook nog aan. Alsnog een aardige groep en genoeg handen voor het maken van drie gerechten.
De workshop gisteren was weer geslaagd. De buren Art en Elke, leuk ouder stel, waren ook erg enthousiast. Elke komt oorspronkelijk uit Duitsland. Na het koken was de lunch aangebroken. Iedereen was erg onder de indruk van de Brandnetel quiche en toen zei Elke tegen haar man: Now vie are going toe gro stinging nettles too! Zo grappig! Iedereen had wel een idee over wat ik zou moeten doen met mijn workshop en mijn recepten. Een restaurant openen, workshops geven op de bloemenshow in Philadelphia, mijn recepten verkopen aan restaurants, mijn eetbare onkruiden verkopen, allemaal leuke dingen om over na te denken. Met goed gevulde magen, positieve ervaringen en een paar Jerusalem artichokes om te planten rijker, vertrok iedereen weer. De reporter bleef nog wat langer voor een aanvullend interview, ze had de deelnemers al gevraagd naar hun ervaringen en was de hele workshop al driftig aan het schrijven en deed ook fanatiek mee met de tour. Maar toch kon ik het moeilijk peilen wat ze ervan vond want ze kwam nogal nors over.
Enniewee, het artikel komt over een paar weken in de krant, ze komt waarschijnlijk nog terug voor wat meer foto’s. Ik hoop het maar want er zijn vooral veel foto’s van mij genomen terwijl ik praatte en dat zijn in mijn ervaring niet de mooiste foto’s.
Ik hoop maar dat het artikel en de foto’s die ze gaat gebruiken naar mijn tevredenheid verwoorden wat ik doe.